Cupping is een vorm van bindweefselmassage en een therapie waarbij er door middel van glazen of plastic cups een vacuüm gecreëerd wordt op de huid. Moeilijk voor te stellen? Denk maar eens aan een gifzuiger die je gebruikt bij een wespensteek, hierbij wordt ook een vacuüm gecreëerd om alle gif uit de huid te halen. Cupping werkt eigenlijk volgens hetzelfde principe, alleen gaat het hier niet om gif afkomstig van een wesp, maar om gifstoffen afkomstig uit het lichaam. Cupping is een eeuwenoude therapie die verschillende gezondheidsvoordelen zou hebben, het zou onder andere de bloedsomloop stimuleren, bindweefsel en spieren losmaken en ‘slecht’ bloed verwijderen uit het lichaam. Het zou een positief effect hebben op spier- en gewrichtsklachten, huidproblemen en algemene ziekte.
Maar, hoe zit het met de wetenschap en het daadwerkelijke bewijs? Cupping is de afgelopen jaren in populariteit gestegen: hoog tijd dus om deze therapie eens te analyseren en te achterhalen of het daadwerkelijk bijdraagt aan de gezondheid van de mens, of enkel aan de portemonnee van de therapeut. Lees maar mee!
Geschiedenis
Cupping is, zoals net gezegd, een eeuwenoude therapie die zijn wortels diep in de geschiedenis heeft geboord. Er is veel verschillende informatie beschikbaar over wie cupping het eerst heeft uitgevonden en belangrijker nog: wanneer dit heeft plaatsgevonden. Zo werd cupping voor het eerst beschreven in het ‘Ebers Papyrus’, een van de oudste medische boeken stammend uit 1550 voor Christus en geschreven door de oude Egyptenaren. Het waren de oude Egyptenaren die beschreven dat cupping effectief bleek voor het behandelen van onder andere koorts, verminderde eetlust en hormonale disbalans. Naast de Egyptenaren, werd cupping beschreven in de Chinese geschiedenis. Rond 200 voor Christus werd cupping toegepast waarbij men geloofde dat cupping in combinatie met acupunctuur kon zorgen voor de behandeling van vele ziekten. Ook in de Islamitische geschiedenis heeft cupping een waardige plaats, alleen wordt het daar hijamah genoemd. Rond de 18de en 19de eeuw verloor cupping zijn populariteit door de snelgroeiende medische wetenschap, waardoor het tegenwoordig ook niet wordt gezien als een standaardtherapie. Cupping valt onder de alternatieve geneeswijze wegens gebrek aan wetenschappelijk onderzoek. Terecht of niet?
Dry and wet
Er bestaan verschillende vormen van cupping. Zo is er dry cupping, waarbij de huid intact blijft en de zuigkracht van de cups zorgt voor het activeren van de huid en het onderliggende bindweefsel. Hiernaast zorgen de cups voor het stimuleren van de doorbloeding. Wet cupping wordt gebruikt om het bloed te ‘zuiveren’. Hierbij worden er kleine sneetjes in de huid gemaakt, waar vervolgens de cup overheen wordt geplaats. Het vacuüm zorgt voor een snelle uittrede van het bloed, wat ervoor zou zorgen dat het ‘vuile’ bloed het lichaam sneller verlaat. Beide therapieën mogen alleen worden uitgevoerd door gespecificeerde therapeuten.
Indicaties
Welke klacht heeft baat bij cupping? Volgens de geschiedenis werd cupping gebruikt voor praktisch elke klacht, maar tegenwoordig wordt het vooral toegepast voor spier- en gewrichtspijnen en is het populair als behandeling van cellulite. Hiernaast worden topsporters regelmatig behandeld met deze therapie om sneller herstel te bevorderen. Andere indicaties zijn:
- Spijsverteringsproblemen
- Huidproblemen zoals gordelroos
- Stress en slapeloosheid
- Diabetes
- Hart- en vaatziekten
De wetenschap
Cupping valt onder de alternatieve geneeswijzen, net zoals bijvoorbeeld homeopathie, acupunctuur en natuurgeneeskunde. Dit betekent dat er nog niet voldoende bewijs voor gevonden is om het in dezelfde categorie als bijvoorbeeld fysiotherapie te kunnen stoppen. Hoewel er hier en daar wat bewijzen gevonden zijn, is veel meer onderzoek nodig om echt te kunnen stellen dat cupping effectief is. Cupping is een vorm van diepe bindweefselmassage, waardoor wel gesteld kan worden dat het de doorbloeding stimuleert en cel vernieuwing activeert, waardoor sneller herstel kan optreden of de huid en spieren soepeler aanvoelen. Hiernaast kan cupping als massagetherapie ingezet worden, waardoor ontspanning kan optreden en dus bij gevolg stress kan verminderen. Of het daadwerkelijk iets doet tegen spijsverteringsproblemen, diabetes en hart- en vaatziekten blijft onbekend en vraagt om meer onderzoek.
Het antwoord op cellulite?
Omdat cupping een vorm van diepe bindweefselmassage is, wordt het toegepast als behandeling tegen cellulite. Cellulite is iets waar de meeste vrouwen bekend mee zijn, het is het onregelmatig worden van de huid waardoor putjes en bobbeltjes ontstaan. Hoewel de meeste vrouwen het verschrikkelijk vinden, is cellulite veel voorkomend en helemaal niet erg. Hoe ontstaat cellulite? Wanneer vetcellen toenemen, worden bloedvaatjes dichtgeduwd waardoor afvalstoffen minder goed wegkunnen. Deze stapelen op en zorgen dat het bindweefsel minder soepel wordt en zelfs verhard waardoor je die putjes en bultjes krijgt. Hoewel er weinig aan te doen is en het voor een deel ook genetisch bepaald is, heeft de wetenschap kunnen aantonen dat cupping kan bijdragen aan de vermindering van cellulite. Het nadeel? Er is wel veel therapie nodig: er treedt pas een effect op na acht tot tien behandelingen.
Conclusie
Wat kunnen we nu zeggen over cupping? De bewijzen zijn minimaal en niet keihard, maar sommige mensen ervaren cupping als zeer positief en helpend. Het kan helpen bij spier- en gewrichtspijnen, kan zorgen voor ontspanning en stimuleert de doorbloeding en huid. Als wondermiddel zou ik het niet beschrijven en extreme resultaten zou ik niet verwachten, zeker niet als het om wet-cupping gaat. Het lichaam is prima in staat zelf het bloed te zuiveren, namelijk via de nieren en de milt. Ben je benieuwd naar wat voor effect het op jou heeft? Probeer het vooral uit. Voor erge aandoeningen zou ik altijd adviseren eerst naar een medisch specialist te gaan, alvorens je met cupping begint.
